مدح و مناجات با امام حسن مجتبی علیه‌السلام
ای آنکه جـلـوه‌ای ز جـمال خدا تویی فرزند فـاطـمـه، حـسن مـجـتـبی تویی پور بتول و سبط نـبی، فـخر کـائـنات نور و سرور چشم و دل مرتضی تویی حُسنت چنان شبیه پـیـمـبر بُوَد که من در حیرتم از اینکه مگر مصطفی تویی بعد از علی به مَسند حق بهر مسلمین رهـبر تویی، امـام تویی، پیـشوا تویی هنگام رزم، همچو عـلی تـیغ می‌زنی هنگام صلح، مظهر صلح و صفا تویی در راه پـاسـداری قـرآن ز دست خلق آن‌کس که خورده خونِ جگر سال‌ها تویی آن قهـرمان که با همۀ قدرت از عـدو بهـر خـدا شـنـیـده بـسی نـاسـزا تـویی در بحـر پُـر تـلاطـم طـوفان حادثـات در کـشـتـی نـجـات بـشر نا خـدا تویی شد صلـح تو مـقـدمـۀ نهـضت حـسین بـنـیـانـگـذار واقـعــۀ کــربــلا تــویـی مولا در این محیط پُر از بیم و اضطراب ما را به سـوی دین خـدا رهـنما تویی «خسرو» به غیر درگه تو رو کجا کند؟ ای آنکه با ضـمـیـر هـمه آشـنـا تویی |